جشن میلاد یا ګناه کول. ليکنه : ابوزبير سلفي

دليل:دوي په يو څو عام الدلالت ايتونو استدلال کوي اول : { قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ }يونس (۵۸).
ژباړه: پيغمبره ! ورته ووايه : چې په فضل د الله او رحمت باندي دي دوي خوشاله شي،د الله فضل او رحمت له هغه څه بهتر دی چې دوي ئي جمعه کوي ( مال دولت).
نو دوي وائي د رحمت نه مراد دلته رسول الله دی ، نو موږ د رسول په ولادت خوشالي کوو او ميلاد لمانځو.
اول خو ددوي دا غلط استدلال له مخکې خبرو ثابت شو، چې دا په عمومياتو استدلال دی چې صحابوو، سلفو د امت نه دی کړی .
دوهم ددي ايت تفسير لويو مفسرينو کړی دي لکه (ابن جرير ،ابن كثير ،بغوي ،قرطبي ،ابن العربي) وغيره، او ددوي د يو کس په تفسير کې دا څوک نشي ښوولی چې له رحمت نه دلته محمد الرسول الله مراد دی.
بلکې د ايت د سباق نه دلته دا خبره معلومه ده چې مقصود په رحمت سره قرآن مجيد دي لکه څنګه چې مخکې فرمائي ( يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ وَهُدىً وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ ) ( يونس:۵۷).
ژباړه:- ای خلکو تاسو ته پند او نصحيت راغئ د رب ستاسو نه چې شفاء ده د هغه څه لپاره چې په سينو کې دي او هدايت او رحمت دی ( قرآن) د مؤمنانو لپاره .
علامه ابن کثير رحمه الله ددي ايت په تفسير کې په (ج۲/ص۴۲۱) کې فرمائي ( أي: يحصل به الهداية والرحمة من الله تعالى، وإنما ذلك للمؤمنين به، والمصدقين الموقنين بما فيه، كقوله تعالى: { وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَاراً }الاسراء:(۸۲) وقوله: { قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدىً وَشِفَاءٌ } فصلت (۴۴) وقوله: { قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ } يونس:۵۸ أي بهذا الذي جاءهم من الله من الهدى ودين الحق، فليفرحوا فإنه أولى ما يفرحون به) اهـ.
ژباړه:- چې حاصليږي په دي رحمت او هدايت د الله لطرفه ، او دا( هدايت او رحمت) ايمان راوړونکو، تصديق او يقين لرونکو ته حاصليږي لکه څنګ چې الله تعالی په سورت اسراء کې فرمائي ( او نازله وو موږ له قرآن ځيني هغه چې شفاء او رحمت دی د مؤمنانو لپاره او نه زياته وي ظالمانو لپاره مګر تاوان. او بل ځاي په سورت فصلت کې فرمائي ( ورته ووايه چې دا قرآن د مؤمنانو لپاره هدايت او شفاء ده ، او بل ځاي په سورت يونس کې فرمائي ( ورته ووايه چې په فضل او رحمت د الله دي دوي خوشحال شي او دا بهتر دي له هغه څه چې دوي ئي جمع کوي له مال او دولت ځيني.
دغه شان علامه قرطبی فرمائي :قال أبو سعيد الخدري و ابن عباس رضي الله عنهما:(قل فضل الله القرآن، ورحمته الإسلام)، وعنهما أيضا:(فضل الله القرآن، ورحمته أن جعلكم من أهله). وعن الحسن والضحاك ومجاهد وقتادة:(فضل الله الإيمان ورحمته القرآن) على العكس من القول الأول) اهـ.
ژباړه:- له ابو سعيد خدري او ابن عباس رضی الله عنهما نه روايت دي چې د فضل الله نه قرآن، او د رحمت نه اسلام مراد دی ، دغه رنګ دا دواړه وائي چې فضل الله قرآن او رحمت نه مراد دا چې تاسو ئی ددي اهل وګرځولی، دغه شان حسن ،ضحاک، مجاهد او قتاده رحمهم الله فرمائی فضل الله نه مراد ايمان او رحمت نه مراد قرآن مجيد او همدغه شان ددي عکس هم راځي چې د فضل نه مراد قران مجيد او د رحمت نه مراد ايمان شي.
همدارنګ علامه ابن القيم – رحمه الله – په “اجتماع الجيوش الإسلامية على غزو المعطلة والجهمية “(ص۳۸) کې په تفسير ددي قول د الله تعالى: { قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُوا } : کې فرمائي : ( وقد دارت أقوال السلف على أن فضل الله ورحمته – أي في هذه الآية – الإسلام والسنة) اهـ.
او يقيناً د سلفو اقوال په دي وارد شوي دي چې دلته د فضل الله نه اسلام او د رحمت نه سنت مراد دی.
او دا واضحه خبره ده چې نبی صلی الله عليه وسلم په ولادت رحمت نه بلکې په بعثت باندي د خلکو لپاره رحمت دی، او په دي باندي قرآني اياتونه او احاديث دلالت کوي لکه الله پاک فرمائي : { وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ } ]الانبياء (۱۰۷) نو دا ايت نص او دليل دی په دي خبري چې د نبی بعثت د خلکو لپاره رحمت دی نه ولادت کچيري ولادت ته رحمت ويل کيدی نو الله رب العزت به فرمايلي وی چې ( وما خلقناک الا رحمةً للعالمين) چې ته موږ د عالم لپاره رحمت پېدا کړي يئ.
همداراز په احاديثو مبارکو کې راځي له ابي هريره رضي الله عنه نه روايت دي فرمائي ( قيل: يا رسول الله ادع علَى المشركين.قال: { إني لم أبعث لعاناً.وإنما بعثت رحمة } .
ژباړه:- نبی کريم صلی الله عليه وسلم ته وويل شو چې په مشرکينو باندي خيري او بد دعا وکړه نو نبي صلی الله عليه وسلم وفرمايل ( زه په چا خيري او بد ويونکې نه يم ليږل شوي ، يقيناً زه د انسانانو لپاره رحمت راليګلي شوي يم ( د رحمت رسول يم ) .
همدارنګه إمام أحمد اوأبو داود په حسن سند له سلمان – رضي الله عنه – نه روايت کوي ( أن رسول الله – صلى الله عليه وسلم – خطب فقال: { أيما رجل من أمتي سببته سبة أو لعنته لعنة في غضبي فإنما أنا من ولد آدم أغضب كما يغضبون وإنما بعثني رحمة للعالمين فاجعلها عليهم صلاة يوم القيامة }.
ژباړه:- رسول الله يو ورځ خطبه ورکوله او وفرمايل : هر يو کس د امت ته چې زه څه بد ووايم او يا ورته په غوصه شم په حالت د غوصي کې ، نو زه د آدم د اولاد نه يو کس يم ماله غوصه راځي لکه څنګ چې دوي غوصه کيږي ، خو لکن زه الله رب العزت رحمت للعالمين راستولي يم او دغه خيري او غوصه به دده لپاره په ورځ د قيامت رحمت او دعا وګرځوم .
دلته د حديث مبارک نه دا ثابته شوه چې په نفس انساني کې قوت غضبی موجود دی نو نبی صلی الله عليه وسلم هم يو انسان دی او غوصه لري نو خلقت محمدي رحمت نه بلکې بعثت محمدي د انسانانو لپاره رحمت دی .لمړی دليل:دوي په يو څو عام الدلالت ايتونو استدلال کوي اول : { قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ }يونس (۵۸).
ژباړه: پيغمبره ! ورته ووايه : چې په فضل د الله او رحمت باندي دي دوي خوشاله شي،د الله فضل او رحمت له هغه څه بهتر دی چې دوي ئي جمعه کوي ( مال دولت).
نو دوي وائي د رحمت نه مراد دلته رسول الله دی ، نو موږ د رسول په ولادت خوشالي کوو او ميلاد لمانځو.
اول خو ددوي دا غلط استدلال له مخکې خبرو ثابت شو، چې دا په عمومياتو استدلال دی چې صحابوو، سلفو د امت نه دی کړی .
دوهم ددي ايت تفسير لويو مفسرينو کړی دي لکه (ابن جرير ،ابن كثير ،بغوي ،قرطبي ،ابن العربي) وغيره، او ددوي د يو کس په تفسير کې دا څوک نشي ښوولی چې له رحمت نه دلته محمد الرسول الله مراد دی.
بلکې د ايت د سباق نه دلته دا خبره معلومه ده چې مقصود په رحمت سره قرآن مجيد دي لکه څنګه چې مخکې فرمائي ( يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ وَهُدىً وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ ) ( يونس:۵۷).
ژباړه:- ای خلکو تاسو ته پند او نصحيت راغئ د رب ستاسو نه چې شفاء ده د هغه څه لپاره چې په سينو کې دي او هدايت او رحمت دی ( قرآن) د مؤمنانو لپاره .
علامه ابن کثير رحمه الله ددي ايت په تفسير کې په (ج۲/ص۴۲۱) کې فرمائي ( أي: يحصل به الهداية والرحمة من الله تعالى، وإنما ذلك للمؤمنين به، والمصدقين الموقنين بما فيه، كقوله تعالى: { وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَاراً }الاسراء:(۸۲) وقوله: { قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدىً وَشِفَاءٌ } فصلت (۴۴) وقوله: { قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ } يونس:۵۸ أي بهذا الذي جاءهم من الله من الهدى ودين الحق، فليفرحوا فإنه أولى ما يفرحون به) اهـ.
ژباړه:- چې حاصليږي په دي رحمت او هدايت د الله لطرفه ، او دا( هدايت او رحمت) ايمان راوړونکو، تصديق او يقين لرونکو ته حاصليږي لکه څنګ چې الله تعالی په سورت اسراء کې فرمائي ( او نازله وو موږ له قرآن ځيني هغه چې شفاء او رحمت دی د مؤمنانو لپاره او نه زياته وي ظالمانو لپاره مګر تاوان. او بل ځاي په سورت فصلت کې فرمائي ( ورته ووايه چې دا قرآن د مؤمنانو لپاره هدايت او شفاء ده ، او بل ځاي په سورت يونس کې فرمائي ( ورته ووايه چې په فضل او رحمت د الله دي دوي خوشحال شي او دا بهتر دي له هغه څه چې دوي ئي جمع کوي له مال او دولت ځيني.
دغه شان علامه قرطبی فرمائي :قال أبو سعيد الخدري و ابن عباس رضي الله عنهما:(قل فضل الله القرآن، ورحمته الإسلام)، وعنهما أيضا:(فضل الله القرآن، ورحمته أن جعلكم من أهله). وعن الحسن والضحاك ومجاهد وقتادة:(فضل الله الإيمان ورحمته القرآن) على العكس من القول الأول) اهـ.
ژباړه:- له ابو سعيد خدري او ابن عباس رضی الله عنهما نه روايت دي چې د فضل الله نه قرآن، او د رحمت نه اسلام مراد دی ، دغه رنګ دا دواړه وائي چې فضل الله قرآن او رحمت نه مراد دا چې تاسو ئی ددي اهل وګرځولی، دغه شان حسن ،ضحاک، مجاهد او قتاده رحمهم الله فرمائی فضل الله نه مراد ايمان او رحمت نه مراد قرآن مجيد او همدغه شان ددي عکس هم راځي چې د فضل نه مراد قران مجيد او د رحمت نه مراد ايمان شي.
همدارنګ علامه ابن القيم – رحمه الله – په “اجتماع الجيوش الإسلامية على غزو المعطلة والجهمية “(ص۳۸) کې په تفسير ددي قول د الله تعالى: { قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُوا } : کې فرمائي : ( وقد دارت أقوال السلف على أن فضل الله ورحمته – أي في هذه الآية – الإسلام والسنة) اهـ.
او يقيناً د سلفو اقوال په دي وارد شوي دي چې دلته د فضل الله نه اسلام او د رحمت نه سنت مراد دی.
او دا واضحه خبره ده چې نبی صلی الله عليه وسلم په ولادت رحمت نه بلکې په بعثت باندي د خلکو لپاره رحمت دی، او په دي باندي قرآني اياتونه او احاديث دلالت کوي لکه الله پاک فرمائي : { وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ } ]الانبياء (۱۰۷) نو دا ايت نص او دليل دی په دي خبري چې د نبی بعثت د خلکو لپاره رحمت دی نه ولادت کچيري ولادت ته رحمت ويل کيدی نو الله رب العزت به فرمايلي وی چې ( وما خلقناک الا رحمةً للعالمين) چې ته موږ د عالم لپاره رحمت پېدا کړي يئ.
همداراز په احاديثو مبارکو کې راځي له ابي هريره رضي الله عنه نه روايت دي فرمائي ( قيل: يا رسول الله ادع علَى المشركين.قال: { إني لم أبعث لعاناً.وإنما بعثت رحمة } .
ژباړه:- نبی کريم صلی الله عليه وسلم ته وويل شو چې په مشرکينو باندي خيري او بد دعا وکړه نو نبي صلی الله عليه وسلم وفرمايل ( زه په چا خيري او بد ويونکې نه يم ليږل شوي ، يقيناً زه د انسانانو لپاره رحمت راليګلي شوي يم ( د رحمت رسول يم ) .
همدارنګه إمام أحمد اوأبو داود په حسن سند له سلمان – رضي الله عنه – نه روايت کوي ( أن رسول الله – صلى الله عليه وسلم – خطب فقال: { أيما رجل من أمتي سببته سبة أو لعنته لعنة في غضبي فإنما أنا من ولد آدم أغضب كما يغضبون وإنما بعثني رحمة للعالمين فاجعلها عليهم صلاة يوم القيامة }.
ژباړه:- رسول الله يو ورځ خطبه ورکوله او وفرمايل : هر يو کس د امت ته چې زه څه بد ووايم او يا ورته په غوصه شم په حالت د غوصي کې ، نو زه د آدم د اولاد نه يو کس يم ماله غوصه راځي لکه څنګ چې دوي غوصه کيږي ، خو لکن زه الله رب العزت رحمت للعالمين راستولي يم او دغه خيري او غوصه به دده لپاره په ورځ د قيامت رحمت او دعا وګرځوم .
دلته د حديث مبارک نه دا ثابته شوه چې په نفس انساني کې قوت غضبی موجود دی نو نبی صلی الله عليه وسلم هم يو انسان دی او غوصه لري نو خلقت محمدي رحمت نه بلکې بعثت محمدي د انسانانو لپاره رحمت دی .لمړی دليل:دوي په يو څو عام الدلالت ايتونو استدلال کوي اول : { قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ }يونس (۵۸).
ژباړه: پيغمبره ! ورته ووايه : چې په فضل د الله او رحمت باندي دي دوي خوشاله شي،د الله فضل او رحمت له هغه څه بهتر دی چې دوي ئي جمعه کوي ( مال دولت).
نو دوي وائي د رحمت نه مراد دلته رسول الله دی ، نو موږ د رسول په ولادت خوشالي کوو او ميلاد لمانځو.
اول خو ددوي دا غلط استدلال له مخکې خبرو ثابت شو، چې دا په عمومياتو استدلال دی چې صحابوو، سلفو د امت نه دی کړی .
دوهم ددي ايت تفسير لويو مفسرينو کړی دي لکه (ابن جرير ،ابن كثير ،بغوي ،قرطبي ،ابن العربي) وغيره، او ددوي د يو کس په تفسير کې دا څوک نشي ښوولی چې له رحمت نه دلته محمد الرسول الله مراد دی.
بلکې د ايت د سباق نه دلته دا خبره معلومه ده چې مقصود په رحمت سره قرآن مجيد دي لکه څنګه چې مخکې فرمائي ( يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ وَهُدىً وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ ) ( يونس:۵۷).
ژباړه:- ای خلکو تاسو ته پند او نصحيت راغئ د رب ستاسو نه چې شفاء ده د هغه څه لپاره چې په سينو کې دي او هدايت او رحمت دی ( قرآن) د مؤمنانو لپاره .
علامه ابن کثير رحمه الله ددي ايت په تفسير کې په (ج۲/ص۴۲۱) کې فرمائي ( أي: يحصل به الهداية والرحمة من الله تعالى، وإنما ذلك للمؤمنين به، والمصدقين الموقنين بما فيه، كقوله تعالى: { وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَاراً }الاسراء:(۸۲) وقوله: { قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدىً وَشِفَاءٌ } فصلت (۴۴) وقوله: { قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ } يونس:۵۸ أي بهذا الذي جاءهم من الله من الهدى ودين الحق، فليفرحوا فإنه أولى ما يفرحون به) اهـ.
ژباړه:- چې حاصليږي په دي رحمت او هدايت د الله لطرفه ، او دا( هدايت او رحمت) ايمان راوړونکو، تصديق او يقين لرونکو ته حاصليږي لکه څنګ چې الله تعالی په سورت اسراء کې فرمائي ( او نازله وو موږ له قرآن ځيني هغه چې شفاء او رحمت دی د مؤمنانو لپاره او نه زياته وي ظالمانو لپاره مګر تاوان. او بل ځاي په سورت فصلت کې فرمائي ( ورته ووايه چې دا قرآن د مؤمنانو لپاره هدايت او شفاء ده ، او بل ځاي په سورت يونس کې فرمائي ( ورته ووايه چې په فضل او رحمت د الله دي دوي خوشحال شي او دا بهتر دي له هغه څه چې دوي ئي جمع کوي له مال او دولت ځيني.
دغه شان علامه قرطبی فرمائي :قال أبو سعيد الخدري و ابن عباس رضي الله عنهما:(قل فضل الله القرآن، ورحمته الإسلام)، وعنهما أيضا:(فضل الله القرآن، ورحمته أن جعلكم من أهله). وعن الحسن والضحاك ومجاهد وقتادة:(فضل الله الإيمان ورحمته القرآن) على العكس من القول الأول) اهـ.
ژباړه:- له ابو سعيد خدري او ابن عباس رضی الله عنهما نه روايت دي چې د فضل الله نه قرآن، او د رحمت نه اسلام مراد دی ، دغه رنګ دا دواړه وائي چې فضل الله قرآن او رحمت نه مراد دا چې تاسو ئی ددي اهل وګرځولی، دغه شان حسن ،ضحاک، مجاهد او قتاده رحمهم الله فرمائی فضل الله نه مراد ايمان او رحمت نه مراد قرآن مجيد او همدغه شان ددي عکس هم راځي چې د فضل نه مراد قران مجيد او د رحمت نه مراد ايمان شي.
همدارنګ علامه ابن القيم – رحمه الله – په “اجتماع الجيوش الإسلامية على غزو المعطلة والجهمية “(ص۳۸) کې په تفسير ددي قول د الله تعالى: { قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُوا } : کې فرمائي : ( وقد دارت أقوال السلف على أن فضل الله ورحمته – أي في هذه الآية – الإسلام والسنة) اهـ.
او يقيناً د سلفو اقوال په دي وارد شوي دي چې دلته د فضل الله نه اسلام او د رحمت نه سنت مراد دی.
او دا واضحه خبره ده چې نبی صلی الله عليه وسلم په ولادت رحمت نه بلکې په بعثت باندي د خلکو لپاره رحمت دی، او په دي باندي قرآني اياتونه او احاديث دلالت کوي لکه الله پاک فرمائي : { وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ } ]الانبياء (۱۰۷) نو دا ايت نص او دليل دی په دي خبري چې د نبی بعثت د خلکو لپاره رحمت دی نه ولادت کچيري ولادت ته رحمت ويل کيدی نو الله رب العزت به فرمايلي وی چې ( وما خلقناک الا رحمةً للعالمين) چې ته موږ د عالم لپاره رحمت پېدا کړي يئ.
همداراز په احاديثو مبارکو کې راځي له ابي هريره رضي الله عنه نه روايت دي فرمائي ( قيل: يا رسول الله ادع علَى المشركين.قال: { إني لم أبعث لعاناً.وإنما بعثت رحمة } .
ژباړه:- نبی کريم صلی الله عليه وسلم ته وويل شو چې په مشرکينو باندي خيري او بد دعا وکړه نو نبي صلی الله عليه وسلم وفرمايل ( زه په چا خيري او بد ويونکې نه يم ليږل شوي ، يقيناً زه د انسانانو لپاره رحمت راليګلي شوي يم ( د رحمت رسول يم ) .
همدارنګه إمام أحمد اوأبو داود په حسن سند له سلمان – رضي الله عنه – نه روايت کوي ( أن رسول الله – صلى الله عليه وسلم – خطب فقال: { أيما رجل من أمتي سببته سبة أو لعنته لعنة في غضبي فإنما أنا من ولد آدم أغضب كما يغضبون وإنما بعثني رحمة للعالمين فاجعلها عليهم صلاة يوم القيامة }.
ژباړه:- رسول الله يو ورځ خطبه ورکوله او وفرمايل : هر يو کس د امت ته چې زه څه بد ووايم او يا ورته په غوصه شم په حالت د غوصي کې ، نو زه د آدم د اولاد نه يو کس يم ماله غوصه راځي لکه څنګ چې دوي غوصه کيږي ، خو لکن زه الله رب العزت رحمت للعالمين راستولي يم او دغه خيري او غوصه به دده لپاره په ورځ د قيامت رحمت او دعا وګرځوم .
دلته د حديث مبارک نه دا ثابته شوه چې په نفس انساني کې قوت غضبی موجود دی نو نبی صلی الله عليه وسلم هم يو انسان دی او غوصه لري نو خلقت محمدي رحمت نه بلکې بعثت محمدي د انسانانو لپاره رحمت دی .